mütəəffin — ə. üfunətli; qoxumuş, iylənmiş … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
kəndə — f. 1) qazılmış; 2) xəndək f. üfunətli, pis iy verən … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
god — is. məh. Çəllək, boçka. <Həsən> . . həyətdə köhnə god və paslı tənəkələr arası ilə keçib, üfunətli pilləkənə yanaşdı. Ç … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
iyimiş — 1. f. sif. Qoxumuş, üfunətli, pis iy verən. İyimiş balıq. 2. is. bot. Dağlıq yerlərdə bitən pis iyli bir kol ağac … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
keçmək — 1. f. 1. Hərəkət edərək, yeriyərək, addımlayaraq irəliləmək, yer dəyişmək, ötüb getmək. Yolla keçmək. Səki ilə keçərkən yoldaşımı gördüm. – Küçə ilə bir hambal, bir tay dalınca keçir. C. M.. <Kərim xan> Tehranın sakitləşməyə başlayan… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
kifli — sif. Kifi olan, kif iyi verən, kif bağlanmış. <Sayalının> . . kifli, üfunətli düyünçələrində . . nə desən tapılardı. M. C … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
qoxumuş — sif. İylənmiş, üfunətli. Qoxumuş pendir. Qoxumuş meyvə. – Yolun üstündə qoxumuş bir köpək cəmdəyi düşmüşdü. M. S. O … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
hərtərəfli — sif. Bir şeyin bütün cəhətlərini qavrayan, onun hər tərəfini nəzərdə tutan; ətraflı, hərcəhətli. Məsələnin hərtərəfli müzakirəsi. Hərtərəfli inkişaf. Hərtərəfli bilik. – «Molla Nəsrəddin» çürümüş, köhnə, yaramaz, üfunət saçan həyat və ictimai… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti